Hoewel de term eetstoornissen een begrip is dat gaandeweg meer plek krijgt in onze samenleving, blijft er nog steeds een merkbare drempel aanwezig om hierover in gesprek te gaan. 

Je bent bang om niet begrepen te worden. Bang om gezien te worden als ‘abnormaal’. Bang om te falen, jouw dierbaren teleur te stellen of hen verdriet aan te doen.  

Het maatschappelijk ideaalbeeld in combinatie met de eigen verwachtingen rond wie we (moeten) zijn, leidt ons tot het voeden van onze innerlijke criticus.

"Ik moet afvallen", "ik moet goed zorgen voor iedereen", "ik moet hard werken", 

"Ik moet elke dag sporten" "ik moet slank zijn" 

Ik moet, ik moet, ik moet.  

Wanneer we het gevoel hebben dat we niet aan dat ideaalbeeld en die verwachtingen voldoen, neemt onze innerlijke criticus de bovenhand en vallen we al snel in een patroon waar oordelen en kwetsend spreken tegen onszelf centraal staat.  

We verliezen de verbinding met onszelf, ons lichaam en voeden onjuiste gedachtes tot een eigen destructieve realiteit, waarin we het positieve van onszelf nog nauwelijks kunnen zien. 

Vanuit mijn ervaring en passie om het anders te doen en mensen te begeleiden naar een holistische en contextuele aanpak, gaf ik Holìc vorm.  

Ik wens elk individu een ruimere kijk om van hieruit meer beweegruimte en vrijheid te voelen.